Wat doe ik met mijn werk? Wat zeg ik tegen mijn collega's?

Blijf ik voltijds werken?
Een paar maanden nadat we met ons IVF-traject gestart zijn, ben ik gestart op een nieuwe job.
In het begin ben ik voltijds blijven werken, maar hoe langer het traject duurde, hoe vaker ik een paar dagen tot een week afwezig was. Ik vond dat ik het moest volhouden, ik vond dat ik het moest kunnen - voltijds werken, een IVF behandeling, de tranen bedwingen, de ontgoocheling op een avond verwerken, ... Ik ben er aan onderdoor gegaan en heb een maand thuis gezeten. Volledig op.
Doe dat jezelf niet aan, alsjeblieft.
Geef jezelf ruimte om de tegenslagen te verwerken, om slaap bij te halen, om je lichaam te laten herstellen, ...

Ik had het geluk dat ik halftijds loopbaanonderbreking heb kunnen nemen zonder reden. Jammer genoeg kan dit sinds 1 januari 2015 niet meer. Wat nog wel een mogelijkheid is, is dat je een tijdje op 'ziekenkas' gaat, dan wordt jouw loon voor de helft behouden. Mogelijk krijg je ook nog een bijpassing via jouw hospitalisatieverzekering, maar dat is afhankelijk van welke verzekering je hebt.  Ik ken mensen die de eerste 3 maanden van afwezigheid tot 75% bijpassing krijgen. Als je merkt dat je aan het opbranden bent: informeer je bij jouw personeelsdienst of vraag aan jouw partner om wat opzoekwerk te doen, zie wat je kan doen, wat jouw mogelijkheden zijn.

Wat zeg ik op mijn werk?
Je bent niet verplicht om jouw werkgever of leidinggevende op de hoogte te brengen van jouw proces. Voor elke afwezigheid krijg je immers een ziektebriefje van jouw behandelende arts of ziekenhuis.

Mijn man heeft ervoor gekozen om niets te zeggen op zijn werk, soms brengt hem dit in lastige omstandigheden dat hij pas een dag voordien kan zeggen dat hij de dag nadien afwezig zal zijn, maar hij vindt dit niet erg.

Ik heb gekozen om dit wel te zeggen. In het begin heb ik dit tegen al mijn collega's (klein team: 3 mensen) gezegd. (Zoals je misschien al gelezen hebt, had ik enorm veel behoefte om erover te praten tegen iedereen.) Ik heb daar op een zeker moment spijt van gekregen en heb dan ook tegen mijn collega's gezegd dat ik het heel moeilijk vind om erover te praten en dat ik hoop dat ze verstaan dat ik dat niet meer ga doen. Ik zeg het nu alleen nog maar tegen mijn leidinggevende. Zij weet wanneer ik afwezig zal zijn, maar ook niet altijd waarom. Dat is privé. Tenzij ik me er lastig bij voel, als het écht slecht uitkomt voor het werk, dan zeg ik er wel iets van.

Lees ook:

- Met wie praat ik erover? Wat vertel ik en wat niet?

- Wat zeg ik als iemand een pijnlijke reactie geeft?

- Wat zeg ik als mensen ernaar vragen?